SUBJUNCTIVE

Subjunctive จริง ๆ แล้วเป็นพวกเดียวกับ if clause และ wish ที่เป็นประโยค แสดงความปรารถนาในเชิงขอร้อง คำสั่งหรือคำแนะนำ มีความหมายเป็นปัจจุบัน โดย subjunctive นั้น แบ่งได้เป็น 3 อย่างคือ

1. Present Subjunctive

คือข้อความที่เสนอข้อเสนอแนะ คำแนะนำ หรือการขอร้อง โดยมักมีกลุ่มคำกริยา / คำคุณศัพท์ และคำนาม ที่บ่งบอกว่าจะต้องใช้ โครงสร้างของ present subjunctive ดังนี้

โดยมีโครงสร้างการใช้ดังนี้

เช่น

I insist that he come early.
(ฉันยืนกรานว่าเขาควรมาเร็วกว่านี้)

เช่น

It’s essential that students pay attention to the teacher.
(จำเป็นอย่างยิ่งที่นักเรียนควรตั้งใจฟังคุณครู)

ข้อควรระวัง

• เราจะใช้ V.inf เสมอ ไม่ว่า ประโยคหลักจะเป็น tense ใด ๆ เช่น
  The doctor recommended that my uncle take medicine and have some rest.
  --> คุณหมอแนะนำว่าให้ลุงฉันกินยาและพักผ่อน

• หากจะใช้ V. to be (is, am, are) ให้ใช้ be หมด เช่น
  The teacher ordered students be in class peacefully.
  --> คุณครูสั่งให้นักเรียนอยู่ในห้องอย่างสงบ

2. Past Subjunctive

เป็นการแสดงความต้องการที่อยากให้เกิดขึ้นตรงข้ามกับความเป็นจริงในขณะนี้ เราจึงใช้ Verb เป็นแบบ Past Tense หรือ V2 เพื่อที่จะบอกว่า มันไม่ได้เกิดขึ้นจริง แค่อยากให้เกิดขึ้นเฉย ๆ โดยจะมีกลุ่มคำต่อไปนี้ เป็นตัวบ่งบอกว่าจะเป็น Past Subjunctive

โดย โครงสร้างจะใช้ Subject + V2 ร่วมกับกลุ่มคำด้านบน เช่น

It’s time students stopped talking.
(ถึงเวลาแล้วที่นักเรียนจะหยุดคุย [ตอนนี้ยังคุยเสียงดังหนักมาก])

I wish you were here.
(ฉันหวังว่าคุณจะอยู่ที่นี่ [ตอนนี้คุณคนนั้นไม่ได้อยู่ แต่อยากให้อยู่])

If only I rechecked the spelling in the report.
(ถ้าเพียงแต่ว่าฉันได้ทบทวนตัวสะกดในเล่มรายงานไปแล้ว [ตอนนั้นไม่ได้ตราวจทาน แล้วอาจส่งไปเลยเจอคำที่สะกดผิด])

ข้อควรระวัง

• หากจะใช้ V. to be ให้ใช้ were เสมอ เช่น

Teddy acts as if he were a real football player.
(เท็ดดี้ทำอย่างกะเขาเป็นนักฟุตบอลตัวจริง [ไม่ได้เป็นนักฟุตบอลจริง ๆ])

3. Past Perfect Subjunctive

เป็นความอยากในเรื่องของอดีตที่เกิดขึ้นไปแล้ว

เช่น

I wish Momo had gone to the market with me yesterday.
(ฉันอยากให้โมโม่ไปซุปเปอร์กับฉันเมื่อวานจัง [ไม่ทันแล้ว ไปมาแล้ว แล้วโมโม่ก็ไม่ได้ไปกับผู้พูดด้วย])