การพัฒนาเศรษฐกิจ หมายถึง กระบวนการดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจอันได้แก่ การบริโภค การลงทุน การใช้จ่ายภาครัฐ และการค้าระหว่างประเทศ อย่างต่อเนื่องเป็นระยะเวลายาวนานจนเศรษฐกิจเกิดการเติบโตอย่างเหมาะสมและมีเสถียรภาพ ทำให้รายได้ที่แท้จริงเฉลี่ยต่อบุคคลสูงขึ้น และในที่สุดทำให้คุณภาพชีวิตของประชาชนในสังคมดีขึ้น
โดยสิ่งที่เป็นตัววัดระดับของการพัฒนาเศรษฐกิจ หรือ ดัชนีวัดการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ซึ่งเป็นดัชนีพื้นฐานเบื้องต้นที่จะสะท้อนภาพของการพัฒนาเศรษฐกิจ
เป็นดัชนีชี้วัดการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่นิยมใช้มากที่สุด เพราะแสดงถึงความสามารถในการผลิตและการบริโภคของประเทศ หมายถึง มูลค่าของสินค้าและบริการขั้นสุดท้าย ซึ่งผลิตขึ้นโดยใช้ทรัพยากรภายในประเทศในระยะเวลา 1 ปี เช่น ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศของไทย พ.ศ. 2559 มีมูลค่าเท่ากับ 14,533,465 ล้านบาท หมายความว่า ในรอบปี พ.ศ. 2559 ประเทศไทยสามารถผลิตสินค้าและบริการ ได้รวมเป็นมูลค่าเท่ากับ 14,533,465 ล้านบาท
เป็นดัชนีที่แสดงถึงความสามารถในการผลิต การบริโภคของคนไทยทั้งในประเทศและต่างประเทศ โดยผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติเป็นมูลค่าของสินค้าและบริการขั้นสุดท้ายซึ่งผลิตขึ้นโดยใช้ทรัพยากรของไทยทั้งในและต่างประเทศ
คือมูลค่าของรายได้ที่บุคคลสัญชาติไทย คือ ประชาชนคนไทยในประเทศและคนไทยที่ไปทำงานต่างประเทศได้รับในช่วงระยะเวลา 1 ปี โดยรายได้ประชาชาติคำนวณจากผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติหักด้วยภาษีทางอ้อมและค่าเสื่อมราคา
เป็นการเปรียบเทียบระดับรายได้ที่แสดงถึงระดับความอยู่ดีกินดีของประชาชนในประเทศต่างๆ โดยคำนวณจากรายได้ประชาชาติต่อจำนวนประชากร
ปัจจุบันได้มีการนำแนวคิดการวัดความสุขมวลรวมประชาชาติมาใช้วัดผลการพัฒนาเศรษฐกิจ เนื่องจากการพัฒนาที่ผ่านมามุ่งเน้นแต่การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ซึ่งเป็นเรื่องของวัตถุภายนอกอย่างเดียว โดยละเลยการวัดผลกระทบจากสิ่งแวดล้อม ทรัพยากรธรรมชาติ การพัฒนาอย่างยั่งยืน และความสุขของประชาชนในชาติ ทำให้มีการนำแนวคิดการวัดความสุขมวลรวมประชาชาชาติเข้ามาใช้เพื่อเป็นการวัดความเจริญทางเศรษฐกิจในอีกด้านหนึ่ง
สำหรับดัชนีความสุขมวลรวมประชาชาติไม่มีนิยามที่แน่นอน ขึ้นอยู่กับการกำหนดของประเทศ ปัจจุบันประเทศ เช่น ภูฏาน มีการใช้ดัชนี GNH ในการประเมินค่าของการพัฒนาในประเทศ